quinta-feira, 1 de outubro de 2015

O tempo:

impiedoso ourives
lenta e letalmente
        ora
     irônico
        ora
   caprichoso
cumpre seu ofício, 
       sutil e
     silencioso

Como a água que
incansavelmente

        gota
           .
           .
           .
          a
           .
           .
           . 

         gota
           .
           .
           .

      insiste
    até esculpir
     formidável
      estalactite

O tempo:

       Nos elegeu
 sua matéria-prima
      e gentilmente
     nos convida
     à valsa suicida
 à  derradeira esgrima


  nessa coreografia
     de vida e morte
 lançamos nossa sorte:

      _Monsieur,
       en garde!
     S'il vous plaît 

   graciosos saltos
   rodopios elegantes
   e o golpe final virá:

       _Touché!

  Como que uma mesura 
        a nos lançar
    quase  com ternura
      na mais profunda
            cova
   na noite mais escura
   lacrando para sempre
      a nossa sepultura!